چه نوع کائولن برای پوشش کاغذ مناسب است؟

کائولن یک است کانی غیر فلزی. این سنگ رسی و سفالی است. عمدتاً از کانی های رسی کائولینیتی تشکیل شده است. چون سفید و ریز است به آن دولومیت نیز می گویند.

کائولن کاربردهای زیادی دارد. آنها شامل کاغذسازی، سرامیک و مواد نسوز هستند. همچنین در پوشش‌ها، پرکننده‌های لاستیکی و لعاب‌های لعاب استفاده می‌شود. این ماده خام برای سیمان سفید است. مقدار کمی به پلاستیک ها، رنگ ها و رنگدانه ها وارد می شود. همچنین در چرخ های آسیاب، مداد، و لوازم آرایشی، صابون، آفت کش ها، داروها، منسوجات و مواد شیمیایی وجود دارد. در نهایت در مصالح ساختمانی و سایر صنایع است.

با ظهور اصلاحات و فناوری نانو، کائولن اصلاح شده و نانو کائولن بهتر از کائولن عمل کردند. این امر کاربردهای آنها را بسیار گسترش داده است.

کاربرد کائولن در کاغذ سازی

از کائولن در کاغذ سازی استفاده می شود. به کاغذ سفیدی، براقیت، جذب روغن و صافی بالایی می دهد. پرکننده مهم کاغذسازی است.

کائولن عمدتا در کاغذ سازی استفاده می شود. پرکننده است و یک پوشش رنگدانه ویژگی های آن به شدت بر روی کاغذ سازی و کیفیت کاغذ تاثیر می گذارد. کائولن برای پوشش های کاغذ سازی به دو نوع تقسیم می شود. آنها کائولن شسته شده و کائولن کلسینه شده هستند. این بر اساس روش های پردازش آنها و ویژگی های محصول است. کائولن کلسینه شده یک ماده کاغذ سازی است. دارای سفیدی، تخلخل و مقداری جذب است. می توان آن را با دمای پخت تقسیم کرد. دو نوع وجود دارد: کائولن ناقص کلسینه (600-800 درجه سانتیگراد) و کائولن کاملاً کلسینه (950-1050 درجه سانتیگراد). اولی عمدتاً به عنوان پرکننده کاغذسازی استفاده می شود. مورد دوم بیشتر برای پوشش های کاغذ سازی است. وظیفه آن برشته کردن است. این باعث خشکی و حذف مواد آلی از کائولینیت، نوعی خاک می شود. برشته کردن می تواند تخلخل سازه را افزایش دهد. این می تواند حجم، شفافیت و جذب جوهر کاغذ را بهبود بخشد.

کائولن یک کانی غیرفلزی سفید است که به طور گسترده در کاغذسازی استفاده می شود. بیش از 75% از کائولن تصفیه شده در جهان برای کاغذسازی استفاده می شود.

در زمینه کاغذسازی، کائولن چه الزاماتی دارد؟

سفیدی

سفیدی معیار اصلی محصولات کائولن است. این بر قیمت و دامنه کاربرد آنها تأثیر می گذارد.

کائولن برای پوشش باید حداقل سفیدی 80% داشته باشد. به طور کلی، باید ≥85% باشد. معمولاً کائولن با رنگ سفید بالا سفید شده است. شرایط عبارتند از: pH 2-4، 25-50 ℃، Na2S2O4 = 2.0%، دوغاب 15%-20%، و 60-80 دقیقه. زمان سفید کردن ناخالصی های اصلی که بر سفیدی کائولن تأثیر می گذارند هماتیت، لیمونیت و گوتیت هستند.

اندازه ذرات

اندازه ذرات معیار اصلی کیفیت محصول کائولن است. همچنین اندازه ذرات و توزیع کائولن بر ویسکوزیته آن تأثیر می گذارد.

درصد 2μm اغلب برای ارزیابی اندازه ذرات رنگدانه ها در پوشش های کاغذی استفاده می شود. محدوده کائولن بسیار ریز برای پوشش معمولاً ≥80% (<2μm) است. اندازه ذرات بین 1μm-1.5μm است. هرچه اندازه ذرات بیشتر باشد، بهتر است، زیرا می تواند سطح کاغذ را صاف تر کند. علاوه بر این، اگر محتوای اندازه ذرات <0.5μm بیش از حد زیاد باشد، ویسکوزیته دوغاب مرطوب کائولن بسیار بالا خواهد بود.

کائولن را می توان پس از پردازش در مقیاس نانو ساخت. اما کمبود کائولن در چین برای پوشش کاغذ به دلیل تکنولوژی ضعیف کاهش ویسکوزیته است. توزیع اندازه ذرات محکم می تواند ویسکوزیته دوغاب را کاهش دهد. نانومواد معدنی کائولن می توانند ویسکوزیته را در دوغاب کاهش دهند. آنها همچنین دارای سطوح خوب و اثرات در مقیاس کوچک هستند. بنابراین، آنها یک تمرکز کلیدی برای گسترش کاربردهای کائولن هستند.

باقی مانده کمتر

در حالی که سفیدی و اندازه ذرات حفظ می شود، نمی توان مقدار زیادی از صفحه نمایش باقی ماند. توزیع اندازه ذرات آن بسیار یکنواخت است و ذرات بزرگ نمی توانند وجود داشته باشند. از این خاک برای پوشش دهی در دستگاه های کاغذسازی پرسرعت استفاده می شود. آنها در حدود 1800 اجرا می شوند و بسیار گسترده هستند. در چنین سرعت بالایی، پوشش به طور مساوی از طریق یک خراش بر روی کاغذ اعمال می شود. ذرات بزرگ مجاز نیستند. عملکرد نرم تر است، بنابراین کنترل باقی مانده صفحه نمایش بسیار دقیق است.

pH

ذرات کائولن ساختارهای شبه پوسته پوسته شش ضلعی هستند. تمام سوسپانسیون های کائولن در pH پایین (pH=4) به راحتی متراکم می شوند. هنگام متراکم شدن، لبه ها رو به سطح هستند. وقتی PH زیر 7.3 باشد، طرف کائولن بار مثبت و سطح آن بار منفی دارد. pH بالای 9.0 بار منفی به سطح کائولن می دهد. این باعث دفع و مقداری پراکندگی می شود.

ویسکوزیته

محتوای جامد بالاتر سیالیت دوغاب کائولن را بهبود می بخشد. این به نوبه خود سیالیت پوشش را بهبود می بخشد. ویسکوزیته کائولن توسط اندازه ذرات (همانطور که در بالا) و مورفولوژی کریستال محدود می شود. به طور کلی، یک شکل کریستالی کامل دارای ویسکوزیته کم و سیالیت بالا است. برعکس برای یک شکل ضعیف صادق است.

برای بهبود پراکندگی کائولن، مواد پخش کننده برای افزایش ویسکوزیته آن اضافه می شود. متداول ترین روش افزودن پراکنده هایی با بار منفی است. از جمله پلی آکریلات ها و پلی فسفات ها هستند. آنها ویسکوزیته دوغاب را تنظیم می کنند.

تجهیزات پردازش کائولن توصیه می شود